Łupki chlorytowe

Łupek chlorytowy jest łupkiem krystalicznym i zaliczany jest do zielonkawych. Oprócz łupków ilastych i fyllitów kolejną podgrupę skał łupkowych stanowią łupki zielone.

Jako łupki krystaliczne, zielone łupki zawsze zawierają w swoim składzie mineralnym składniki o zielonej barwie: Chloryt jest tylko jedną z możliwości, ale zdarzają się również zielone łupki z elementami epidotu lub aktynolitu (zielona hornblenda). Ponadto w zielonych łupkach można znaleźć rudy takie jak hematyt czy piryt.

Zielone łupki powstają w wyniku przeobrażenia całego szeregu bardzo różnych skał: z jednej strony ze skał iglastych, takich jak diabaz, z drugiej strony ze skał głębinowych, takich jak gabro, ale także z segmentów o wysokiej zawartości wapnia lub magnezu, takich jak dolomit. Pod wpływem niskich ciśnień i wody następuje przeobrażenie (metamorfoza) skał. Tak więc każdy zielony łupek jest zawsze skałą metamorficzną, ale w zależności od skały macierzystej i warunków środowiskowych mogą powstawać różne rodzaje zielonych łupków.

Łupki chlorytowe zawierają szczególnie dużo chlorytu (70 – 90 %), co w tym przypadku jest powodem nazwy. Mikrostruktura jest drobnoziarnista i gęsta. Oprócz chlorytu występują również skalenie, mika i kwarc. Biotyt prawie nigdy nie występuje w zielonych łupkach, magnetyt może być obecny w pojedynczych przypadkach.

Zdarzenie

Ze względu na charakter ich powstawania, zielone łupki występują z reguły bardzo często w obszarze gór erozyjnych, takich jak Fichtel i Erzgebirge, Las Bawarski, Spessart czy Odenwald. Znaczące i nadające się do eksploatacji złoża znajdują się również w Alpach austriackich, francuskich i włoskich, a także w Rosji.

Cechy

Łupki chlorytowe, podobnie jak większość greenschistów, są stosunkowo miękkie i przeważnie łupkowe i listkowe. Łupki epidotowo-chlorytowe mogą być również nieco masywniejsze.

Łupki chlorytowe charakteryzują się szczególnie niską twardością, dobrą łupliwością i zdolnością do polerowania. Można je również obrabiać przez piłowanie. To właśnie te właściwości decydują również o jego autorytatywnym zastosowaniu.

Właściwości i zastosowanie

Łupek chlorytowy jest często stosowany jako okładzina elewacyjna oraz jako stopnie, płytki lub płyty podłogowe. Z łupka chlorytowego mogą być również wykonane blaty stołów. Łupek chlorytowy jest czasami używany jako kamień szlachetny, ale jest to raczej rzadkie.

Kolorowe łupki, takie jak łupek chlorytowy lub hematytowy, są często stosowane do pokryć dachowych, ponieważ oferują bardzo żywy obraz kolorów, który również zmienia nieco kolor w zależności od pozycji słońca.

Kamienie łupkowe nadają się również na podłogi, ponieważ dzięki powierzchni łupkowej zapewniają odporność na poślizg w całkowicie naturalny sposób.

Nawet w przypadku łupka kolorowego należy oczywiście pamiętać o typowych wadach łupka: łatwo może dojść do odprysków, a powierzchnia łupka może być łatwo zarysowana. Chociaż do istniejących zarysowań można się zwykle szybko przyzwyczaić, ponieważ przy typowym wyglądzie łupka nie są one zbyt widoczne, to jednak świadczą o wrażliwości powierzchni. Impregnacja jest absolutnie wskazana, aby zabezpieczyć kamień przed plamami. Wykwity nie są rzadkością, jeśli nie zwraca się wystarczającej uwagi na materiał, z którego wykonana jest podbudowa. Problemem bywają też limonkowe krawędzie, zwłaszcza w przypadku ciemniejszych odmian.

Kolorowy łupek jest – zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz – pięknym materiałem o dużej charyzmie, ale niestety również bardzo wrażliwym pod pewnymi względami. Trzeba umieć z tym żyć.

Wniosek

Łupek chlorytowy powstaje z dawnych skał, które uległy powolnej metamorfozie w coś zupełnie innego i jako typowy łupek ma często znacznie bardziej atrakcyjny wygląd niż skała macierzysta. W przypadku stosowania kolorowych łupków wewnątrz i na zewnątrz budynków należy jednak pamiętać, że oprócz wyglądu łupka należy również pamiętać o możliwych wadach i koniecznej konserwacji.