FSC 2000 i wahadło SRT
Kolejnymi metodami badawczymi są samojezdne urządzenie pomiarowe FSC 2000 oraz wahadło SRT pochodzące z Anglii. DAS FSC 2000 mierzy współczynnik tarcia ślizgowego wykładziny podłogowej, ale jest zatwierdzony tylko we Francji i krajach Beneluksu.
Wahadło SRT mierzy tzw. wartość SRT dla wykładzin podłogowych i jest objęte europejską normą dla obszarów zewnętrznych (DIN EN 1341).
Oba nie spełniają jednak niemieckich wymogów DIN.
Gdzie stosuje się klasy odporności na poślizg?
Rozporządzenie GUV 108-003 odnosi się ogólnie do pomieszczeń i obszarów roboczych oraz dróg komunikacyjnych, których wykładziny podłogowe mają kontakt z materiałami sprzyjającymi poślizgowi. Nie stosuje się go w obszarach wyłącznie suchych.
Przykłady obszarów zastosowania klas odporności na poślizg R9-R13:
R9 Ogólne podłogi wewnętrzne
R10 toalety publiczne
R11 Wejścia do sklepów, zewnętrzne klatki schodowe, centra opieki nad dziećmi, kuchnie komunalne
R12 Kuchnie szpitalne
R13 Podłogi w rzeźniach
Obszary zewnętrzne
Wykładziny podłogowe na zewnątrz (w tym zewnętrzne obszary wejściowe) oraz schody zewnętrzne muszą posiadać co najmniej klasę R R11 lub R10/V4.
Ponieważ jednak obszary zewnętrzne stwarzają dodatkowe ryzyko wypadków spowodowanych oblodzeniem, zwłaszcza w zimie, nawet wykładziny podłogowe klasyfikowane jako antypoślizgowe powinny być układane w sposób gwarantujący szybki odpływ wody. W tym miejscu należy zaplanować minimalne nachylenie 2,5%. Odpowiednie posypywanie dotkniętych obszarów musi oczywiście odbywać się jeszcze w zimie.
Indoor
Wykładziny podłogowe w pomieszczeniach ogólnych muszą być przyporządkowane do klasy odporności na poślizg R9. Dotyczy to również wewnętrznych obszarów wejściowych, które są dostępne bezpośrednio z zewnątrz i do których wilgoć dostaje się z zewnątrz.
Jako dodatkowe zabezpieczenie przed poślizgiem należy przewidzieć w najlepszym przypadku strefę zatrzymującą brud (maty gumowe, kratki, dodatkowa wentylacja) lub strefę czystego biegu (wykładzina, bieżnie).
Przejścia
W przypadku wykładzin w obszarach przejściowych należy zwrócić uwagę, aby sąsiadujące ze sobą wykładziny podłogowe nie różniły się o więcej niż jedną grupę R. Dotyczy to zarówno przejść z jednego pokrycia na drugie, jak i przejść z zewnątrz do wewnątrz.
Obszar prywatny
Zgodność z klasami odporności na poślizg nie jest obowiązkowa w sektorze prywatnym, ale również tutaj obowiązuje obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego. Oznacza to, że osoba prywatna jest zobowiązana do nie narażania osób trzecich (gości, listonosza) na możliwe do przewidzenia niebezpieczeństwa. Ponosi on odpowiedzialność za wszelkie wypadki z tego wynikające. Dlatego zawsze zaleca się inwestorom zasięgnięcie porady w sprawie odpowiednich wykładzin podłogowych w danych pomieszczeniach.
Uwaga!
Konserwacja może zmienić odporność wykładziny na poślizg! Środki pielęgnacyjne pozostawiają na podłodze resztki/powłoki (np. wosk), co oznacza, że zgodność z klasą odporności na poślizg nie jest już gwarantowana. Późniejsza impregnacja np. kamiennej posadzki spowoduje anulowanie pierwotnej klasyfikacji antypoślizgowości posadzki, ponieważ nadmiar pozostałości środka wpłynie na chropowatość płytek podłogowych.
Dlatego też zaleca się skorzystanie z porady specjalisty w dziedzinie kamienia naturalnego w zakresie pielęgnacji i ochrony kamiennych podłóg (zwłaszcza w miejscach publicznych).
Który kamień naturalny nadaje się do czego, jeśli chodzi o antypoślizgowość?
Dokładne informacje na temat tego, które produkty są przyporządkowane do danej klasy R i są odpowiednie, znajdują się w katalogu “Sprawdzone wykładziny podłogowe – lista pozytywna” (wydanym przez Instytut Bezpieczeństwa i Higieny Pracy Niemieckiego Ubezpieczenia Społecznego).
Nie znajdziesz tam jednak żadnych naturalnych kamieni. Ponieważ kamień jest materiałem naturalnym, nie pozwala na ogólną klasyfikację, ponieważ nie wszystkie okładziny z tego samego rodzaju kamienia mają dokładnie takie same właściwości produktu.
Dlatego też kamieni naturalnych nie można podzielić na klasy odporności na poślizg. Odpowiednia partia, stopień szlifowania i obróbka powierzchni wymagają indywidualnej klasyfikacji poszczególnych płyt kamiennych przed ich użyciem. Wiele kamieni naturalnych również tylko nieznacznie różni się pod względem naturalnej odporności na poślizg; jest to raczej kwestia cięcia i faktury powierzchni kamienia.
W celu wydania zaleceń dotyczących stosowania kamieni naturalnych w odniesieniu do ich obróbki powierzchniowej, VGB przeprowadziło w 2013 r. badania.
Wymagało to przeprowadzenia testów:
Granit, wulkanit, piaskowiec, łupek, wapień, marmur, gnejs i kamień lany.
Zastosowano 3 różne wykończenia powierzchni:
– uziemienie C120
– grunt C220
– gładko
(C=karborund, węglik krzemu
liczba określa wielkość ziaren ściernych)
Również w tym przypadku jako metodę badawczą zastosowano płaszczyznę skośną. Testowano jednak nie tylko olej, ale także suchą i mokrą nawierzchnię. Polerowane kamienie naturalne oraz kamienie ze szlifem C 220 były dodatkowo testowane w butach o skórzanej podeszwie.
Ocena zwykłych serii testowych została przeprowadzona zgodnie z kryteriami normy DIN51130, dodatkowych prób testowych zgodnie z tzw. granicami bezpieczeństwa Wuppertal.
Projekt badawczy VBG przyniósł następujące rezultaty:
Odporność na poślizg po obróbce powierzchniowej C120:
Zarówno według metody Din, jak i “metody Wuppertal” wszystkie przetestowane wykładziny spełniają minimalne wymagania w zakresie odporności na poślizg i dlatego nadają się do stosowania jako wykładziny podłogowe w strefach wejściowych, halach biletowych, punktach sprzedaży itp.
W poszczególnych przypadkach należy jednak zawsze sprawdzić przed montażem, czy kamień naturalny odpowiada specyfikacji DGUV 108-003.
Wskazówka: Przy zakupie płyt kamiennych nie należy szukać tylko oznaczenia “cięcie C120”, ale również “cięcie R”. To jest właściwość, którą przedsiębiorca musi udowodnić!
Odporność na poślizg po obróbce powierzchni C220:
Nie wszystkie badane wykładziny podłogowe spełniają minimalne wymagania w zakresie antypoślizgowości i dlatego nie można sformułować ogólnej rekomendacji dla wykładzin z kamienia naturalnego z nacięciem C220 w odniesieniu do ich przydatności do stosowania w sektorze publicznym/komercyjnym.
Odporność na poślizg po obróbce powierzchniowej Polerowane:
Polerowany kamień naturalny nie nadaje się do stosowania w miejscach publicznych, pomieszczeniach roboczych i na zewnątrz. Z dwoma wyjątkami, płyty z polerowanego kamienia nie spełniały minimalnego wymogu R9. Polerowane płytki podłogowe stają się niezwykle śliskie, gdy tylko zamoczą się lub wejdą w kontakt z innymi śliskimi substancjami.
Ogólnie rzecz biorąc, można więc powiedzieć, że:
O tym, czy kamień naturalny nadaje się na wykładzinę podłogową, decyduje nie tyle jego rodzaj, co struktura powierzchni.
Szorstko polerowane powierzchnie dobrze nadają się do obszarów zewnętrznych, obszarów publicznych, obszarów wejściowych itp. Im bardziej chropowata jest powierzchnia kamienia, tym większa jest odporność na poślizg.
Drobno polerowane kamienie, z drugiej strony, czasami nie spełniają wymagań klas R, a podłogi z kamienia polerowanego najlepiej stosować wyłącznie w suchych pomieszczeniach.
